donderdag, september 19, 2002
Journalist/fotograaf Arnold Karskens, werkzaam voor Nieuwe Revu, hoeft van een rechtbank in Brussel geen schadevergoeding te betalen aan de Belgische Afrika-specialiste en -journaliste Els De Temmerman. Zij had hem aangeklaagd wegens laster.
Karskens heeft felle kritiek op De Temmerman, onder andere in zijn boek 'Pleisters op de ogen, de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo', dat vorig jaar maart uitkwam. De Belgische zou moordpartijen tijdens de genocide in 1994 in Ruanda hebben beschreven, terwijl ze toen hoofdzakelijk op de relatief veilige luchthaven van de hoofdstad Kigali verbleef.
Karskens bestempelt haar als een 'lounge lizard' die verhalen verzint vanuit een hotel uit schrik voor het echte verslaggeverswerk. De Temmerman dagvaardde Karskens, die in Brussel woont, en eiste in totaal ruim € 30.000 schadevergoeding. Dat bedrag zou zij afstaan aan een stichting voor Oegandese kinderen.
Karskens: 'Lounge lizards kom je tegen in de hoofdstedelijke hotels. Ze hangen een beetje rond, horen collega's uit en lopen persconferenties af. Ze durven de stap niet aan om er zelf op uit te trekken. Ze schrijven jouw verhalen op alsof ze er zelf bij waren. Bij thuiskomst schetsen ze de meest fantastische taferelen. Ze vragen zich hardop af waarom jij niet van die grote verhalen vertelt. Jij hebt het toch ook meegemaakt? Voor je het weet gaan dat soort spannende verzinsels de boventoon voeren en ben je nergens meer met je reportage waarvoor je je in het zweet hebt gewerkt en je leven in de waagschaal hebt gesteld.'
Els De Temmerman, de Vlaamse sterreporter en meervoudig winnares van journalistieke prijzen, die onder meer voor de Volkskrant de slachting in Rwanda versloeg, spant de kroon. Karskens: 'Wat De Temmerman heeft gedaan is een schande voor de Nederlandse journalistiek. Op een gegeven moment schrijft ze dat ze met een cameraman in Somaliland dekking moet zoeken voor een horde bloeddorstigen. Ik heb die cameraman opgezocht en die vertelde dat er niets aan de hand was. Alleen wat mensen die hen hebben weggewuifd. Ze heeft fantastische verhalen over Artsen zonder Grenzen. Ze moest aanwijzen welke baby's behandeld konden worden en welke zouden sterven wegens een gebrek aan medicijnen. Maar ze was alleen maar administratief medewerkster. Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden die deel uitmaken van een mechanisme. Ze voerde zichzelf regelmatig op als getuige van gebeurtenissen die ze nooit heeft meegemaakt. In mijn boek doe ik het hele verhaal uit de doeken.'
Bronnen: ANP, De Groene Amsterdammer.
Karskens heeft felle kritiek op De Temmerman, onder andere in zijn boek 'Pleisters op de ogen, de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo', dat vorig jaar maart uitkwam. De Belgische zou moordpartijen tijdens de genocide in 1994 in Ruanda hebben beschreven, terwijl ze toen hoofdzakelijk op de relatief veilige luchthaven van de hoofdstad Kigali verbleef.
Karskens bestempelt haar als een 'lounge lizard' die verhalen verzint vanuit een hotel uit schrik voor het echte verslaggeverswerk. De Temmerman dagvaardde Karskens, die in Brussel woont, en eiste in totaal ruim € 30.000 schadevergoeding. Dat bedrag zou zij afstaan aan een stichting voor Oegandese kinderen.
Karskens: 'Lounge lizards kom je tegen in de hoofdstedelijke hotels. Ze hangen een beetje rond, horen collega's uit en lopen persconferenties af. Ze durven de stap niet aan om er zelf op uit te trekken. Ze schrijven jouw verhalen op alsof ze er zelf bij waren. Bij thuiskomst schetsen ze de meest fantastische taferelen. Ze vragen zich hardop af waarom jij niet van die grote verhalen vertelt. Jij hebt het toch ook meegemaakt? Voor je het weet gaan dat soort spannende verzinsels de boventoon voeren en ben je nergens meer met je reportage waarvoor je je in het zweet hebt gewerkt en je leven in de waagschaal hebt gesteld.'
Els De Temmerman, de Vlaamse sterreporter en meervoudig winnares van journalistieke prijzen, die onder meer voor de Volkskrant de slachting in Rwanda versloeg, spant de kroon. Karskens: 'Wat De Temmerman heeft gedaan is een schande voor de Nederlandse journalistiek. Op een gegeven moment schrijft ze dat ze met een cameraman in Somaliland dekking moet zoeken voor een horde bloeddorstigen. Ik heb die cameraman opgezocht en die vertelde dat er niets aan de hand was. Alleen wat mensen die hen hebben weggewuifd. Ze heeft fantastische verhalen over Artsen zonder Grenzen. Ze moest aanwijzen welke baby's behandeld konden worden en welke zouden sterven wegens een gebrek aan medicijnen. Maar ze was alleen maar administratief medewerkster. Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden die deel uitmaken van een mechanisme. Ze voerde zichzelf regelmatig op als getuige van gebeurtenissen die ze nooit heeft meegemaakt. In mijn boek doe ik het hele verhaal uit de doeken.'
Bronnen: ANP, De Groene Amsterdammer.
# posted by Jan-Edward : 22:42
|
|